Nieuwsbrief 2013-11

Vrijdagmiddag werd het nieuwe sportveld feestelijk in gebruik genomen met een schot voor open doel door oud-voetbalinternational André Ooijer op een voorzet van wethouder en buurman Dirk de Jager.
Voor de gelegenheid ging de zon aan, de GWL-kookploeg had heerlijke hapjes gemaakt en café Amsterdam zorgde voor prosecco. Hoogtepunt van de ceremonie was de onthulling van de nieuwe naam van het sportveld: J-W Kluitplein.
Wie was J-W Kluit? Een oud-burgemeester? Een 17e eeuwse zeeheld? Niets van dat alles, Jan-Willem Kluit is een springlevende GWL-er. Nou krijgt niet iedere GWL-er een eigen straatnaambordje, dus daar zal hij wel iets voor gedaan hebben? Dat klopt. Jan-Willem organiseerde 12 keer in zijn eentje het jaarlijkse voetbaltoernooi. Daarnaast is hij nog een jaartje of vijf voorzitter van de koepelvereniging geweest en mede-organisator van veel GWL-activiteiten. Ook het grote symposium toen de wijk 10 jaar bestond kwam uit zijn koker.
Normaal moet je hartstikke dood zijn voordat er een plein naar je wordt genoemd, op het GWL niet. Mocht Jan-Willem zich in zijn latere leven misdragen (bijvoorbeeld door van het terrein verhuizen), dan schroeven we dat bordje er gewoon weer af.

Bekijk hier de foto’s

Dat smaakt naar meer, een beetje GWL-er wil nu natuurlijk ook zijn eigen plein, plantsoen of straatje. Dat kan. Maar het mag duidelijk zijn, het prijskaartje is hoog. Met 12 keer een voetbaltoernooi krijg je een plein naar je genoemd, voor een keer of drie het buurtfeest organiseren zit er niet meer in dan een grasstrook. De watertoren is dan ook alleen voor echt ambitieuze GWL-ers. Maar dan heb je ook wat!
Nu we het toch over voetbal hebben, dat toernooi is een mooi voorbeeld van de GWL-manier. Niks vergaderingen van een commissie die bedenkt dat een voetbaltoernooi misschien goed zou zijn voor de sociale cohesie. Gewoon een plan van een paar mensen die daar medestanders bij zoeken en evt. publiciteit via de nieuwsbrief en de prikborden en financiële hulp van het koepelbestuur. Zo is het voetbaltoernooi ontstaan, zo is ook het jaarlijkse wijkfeest ontstaan. En nog veel meer activiteiten.
Nu we het toch over dat wijkfeest hebben, het ziet er naar uit dat dat dit jaar niet door gaat. Jammer hè? Hoe dat kan? De afgelopen drie jaar heeft het koepelbestuur (daar was Jan-Willem weer) het feest georganiseerd omdat het zonde was de traditie verloren te laten gaan. Maar het is helemaal niet des GWLs om zoiets door een bestuur te laten organiseren, er is een feest omdat bewoners daar zin in hebben en omdat bewoners de kar willen trekken. En als dat niet zo is, dan is het helaas pindakaas. Dit jaar doen we het dus zonder feest, bij gebrek aan trekkers. Volgend jaar lukt het misschien wel weer.
Of toch een feest, begin september? Dat zou natuurlijk een mooie start zijn voor je naam op de watertoren!

Gehoord: ‘Ja, die oude GWL-bewoners van het eerste uur, die zitten in al die GWL-clubjes. Als nieuwe bewoner heb ik het daar niet zo mee. Een beetje schimmig gedoe.’
Nou valt dat best wel mee, beste (nieuwere) bewoner, er is op het GWL zowel actie te vinden voor vergadertijgers als voor poten in de klei. Een kleine opsomming van activiteiten in de wijk: de nieuwjaarsborrel in café Amsterdam, tuinieren met de nutstuinen, snoeien en plukken met de fruitbomen, vergaderen met koepel of leefbaarheidsoverleg, koken en feesten onder de watertoren, de wijk vergroenen of ecologischer maken met de Groene Vingers of Eco 2.0, stukjes schrijven voor de nieuwsbrief, meedoen aan de wijkopruimdag, het voetbaltoernooi of aan de kerstsamenzang in het seniorenblok.
En bij al die activiteiten zijn mensen die willen meehelpen van harte welkom. En zit er nog niks bij dat spannend genoeg is? Begint de adrenaline pas te stromen bij abseilen vanaf de watertoren? Zoek dan wat gelijkgestemden en begin de jaarlijkse watertorenabseilwedstrijd.
(wil je ergens aan meedoen? Een mailtje naar de redactie volstaat)

Het GWL heeft aan het Stadsdeel gevraagd om voorbeeldwijk in West te mogen worden wat betreft verduurzaming. In Amsterdam West zijn veel wijken die niet zo best geïsoleerd zijn en wellicht zelf ook een deel van hun energie kunnen opwekken. Het GWL is natuurlijk als relatief nieuwe wijk niet een van de slechtste, maar ook hier valt een grote sprong vooruit te maken. Vanuit de werkgroep ECO 2.0 is een eerste aanzet gegeven door onderzoeksbureau Ecoreach de opdracht te geven onze wijk door te lichten en de verbetermogelijkheden te schetsen. Dat rapport is inmiddels opgeleverd.
Het Stadsdeel heeft onlangs de aanvraag van het GWL gehonoreerd en dat geeft weer toegang tot fondsen voor weer een volgende stap.
Ondertussen loopt ook nog steeds de rechtszaak tegen Nuon, die onze energiezuinige WKK-centrale bij het sportveld heeft vervangen door minder duurzame turbines. Het GWL eist bij de rechter herstel van de oude opwekkingsnormen en liefst een nog schonere manier van opwekken.
Het Servicepunt Duurzame Energie van de Provincie Noord-Holland staat ons bij met het opstellen van een voorstel naar Nuon toe voor een duurzame èn rendabele opwekking van warmte.
Een gesprek met Nuon staat reeds in de agenda. Mocht dat op niets uitlopen, de zaak komt in september voor de rechtbank.

De Kennisdag  van de Gemeente Amsterdam is een jaarlijks evenement voor iedereen die werkt in de ruimtelijke sector van de diensten, stadsdelen, projectbureaus en bedrijven. Een dag vol informatie, inspiratie, samenwerking en co-creatie met (inter)nationale sprekers en kennisinstituten. Op de Kennisdag ruimtelijke sector 2013 stond de improviserende overheid centraal. Er was een gevarieerd programma met (inter)nationale sprekers, 30 workshops over ruim 80 onderwerpen.
Een van die workshops had als titel: ‘ontwikkeling buurten samen met de buurt’. In die workshop was het GWL één van de Amsterdamse wijken die als voorbeeld diende.
Wat is er nou zo bijzonder aan het GWL denk je wellicht als bewoner. Zoals de vis die de hele dag in het water zwemt niet door heeft dat het daar nat is.
Binnen Amsterdam blijken we een nogal aparte wijk te zijn. Er zijn weinig wijken die zo georganiseerd zijn als het GWL, met een koepelvereniging, een Leefbaarheidsoverleg  en een eigen nieuwsbrief en website. Maar daarnaast is het GWL ook een pro-actieve wijk, bewoners melden niet hun probleem bij het Stadsdeel om dan te gaan wachten tot het wordt opgelost, ze nemen zelf initiatief en stellen vervolgens het Stadsdeel voor het blok. Voorbeeld: de oude wegwijzerborden waren aan vervanging toe. Het GWL maakte een ontwerp, zorgde voor een deel van de financiering en vroeg vervolgens aan het Stadsdeel of ze met het resterende deel over de brug kwamen.
Het recente Masterplan vergroening is ontstaan uit initiatieven vanuit de wijk en ligt nu bij het Stadsdeel: wanneer gaan we beginnen?
Heerlijk voor een terugtredende overheid die de burger meer zelf wil laten doen. Maar in de dagelijkse praktijk van de ambtelijke organisatie gaat het wat minder soepel, daar heerst koudwatervrees. Hoe weten we of die burger zich aan zijn afspraken zal houden? Wat als die burger uiteindelijk niet komt opdagen als er gesnoeid moet worden?

Het buurtbeheerdershuisje heeft een nieuw bord bij de ingang, een variatie op de wijkborden die op een aantal toegangsplekken van de wijk staan.
De bedoeling is het buurtbeheerdershuisje herkenbaarder te maken en ook meer in te zetten als echt centrum van de buurt. Er vinden regelmatig kleine vergaderingen plaats, na de zomer wordt den bovenruimte meer geschikt gemaakt voor wat grotere vergaderingen. Er komen geluiddempende panelen, waardoor de galm van de ruimte verminderd wordt. De beide ruimten kunnen gratis bij de buurtbeheerder worden gereserveerd voor alle bijeenkomsten die in de verte iets met het GWL te maken hebben. Er is een flipover, een DVD-speler en een beamer aanwezig.

Het kleinste hotel van Nederland (www.windketel.nl) is in juni gesloten in verband met een grondige verbouwing en herinrichting.
De Windketel bestaat alweer tien jaar (2003) en is aan een opknapbeurt toe. Het torentje wordt verduurzaamd met wandisolatie en ledverlichting en de nieuwe inrichting wordt helemaal Dutch Design
Een leuke nieuwe uitdaging voor de tien eigenaren, waarvan de meesten aan het plein wonen en een beetje ingedut waren.
Alles is straks Nederlandse waar in de Windketel. Gordijnen van Ploeg, marmoleum van Forbo, een originele Gispen fauteuil 410 (de rolls royce onder de Gispen fauteuils), twee Revolt stoelen van Friso Kramer en veel, heel veel meubilair van jonge Nederlandse ontwerpers.
Van lampjes tot eierdoppen, van kapstokken tot bedovertrek: de metamorfose zal compleet zijn. Maar daarover een volgende keer meer.

Draait die tent eigenlijk wel?
De eerste drie jaren waren moeilijk, maar sinds 2006 ligt de bezettingsgraad van de Windketel steeds zo rond de 70%. Dat zou hoger kunnen zijn als ook op sites als Booking.com zou worden geadverteerd, maar dat willen de nuffige Windketel-eigenaren niet. >>lees verder>>>

Het Stadsdeel is bezig met onderhoud aan beide bruggen. Het kippengaas is verwijderd en wordt vervangen door een wat minder geïmproviseerde antisliplaag van grind.

Ook aan de fontein is onderhoud gepleegd, de waterleiding was in de winter bevroren. De nieuwe bestrating heeft wat minder mooie tegels, maar de verwachting hiermee eindelijk het losse-tegelprobleem is opgelost.
Wat die fontein voorstelt? Het is het oudst bewaard gebleven overblijfsel van het waterleidingterrein: de paardendrinkbak. Toen rond 1850 de pijpleiding met water uit de duinen naar Amsterdam klaar was, werd dat water in een kelder op het waterleidingterrein opgeslagen. Per paard en wagen werd het ater vervolgens naar de Haarlemmerport gebracht, waar Amsterdam zo een beetje begin in die tijd. Tegen betaling kon je daar dan een emmer drinkwater kopen. De onderste ring is niet voor hele kleine paardjes, maar voor de honden.
Toen Amsterdam in 1900 een ondergrondse waterleiding kreeg was dat niet meer nodig. Wat er toen wel nodig was was een pomp om het water door de stad te pompen. Daarvoor is toen het machinepompgebouw (waar nu café Amsterdam in zit) gebouwd.