Hier aan de Van Hogendorpstraat startte in 1994 de bouw. Blok 16 is ontworpen door Liesbeth van der Pol (de huidige Rijksbouwmeester), die ook verantwoordelijk is voor de blokken 6, 14 en 17. Het blok bestaat uit 20 sociale huurwoningen. De woningen zijn gevouwen rond het centrale trappenhuis. Door het glazen dak valt het zonlicht naar binnen. Vanuit de keukens, die uitkijken op het trappenhuis, kunnen bewoners de boel in de gaten houden. In de woningen kun je een grote ruimte creëren door de dubbele deuren tussen de woonkamer, brede gang en slaapkamers open te klappen.

Blok 17 is ook een gebouw van Liesbeth van der Pol. Net als bij blok 16 steken de driehoekige balkons vrolijk uit de gevel. Het gebouw huisvest naast 14 sociale huurwoningen ook buurthuis De Waterval. Hier worden cursussen gegeven, vergaderingen gehouden en in de koffiehoek kun je even uitpuffen. De voorgevel wordt gesierd door een tekening van een Waterval. Met deze tekening won Chiquita Koswa de ontwerpwedstrijd. Zij was toen 12 jaar. De schildering op de gevel is uitgevoerd door professionele, volwassen schilders

Als we het Watervalplein oversteken dan komen we terecht bij blok 14, dat erg lijkt op blok 6. Het is dan ook van de hand van Liesbeth van de Pol. Dit pand bevat 16 sociale huurwoningen.

Verder de Waterbaan op komen we weer een blok van Meyer en van Schooten tegen, nu met 19 vrije sector koopwoningen. Dit blok ligt mooi in het midden van de zuidwest hoek. Door de relatief grote afstand tot andere blokken en tot de omringende wegen is het één van de rustigste plekjes van het terrein. Zowel aan de noordkant als aan de zuidkant is uitzicht op de nutstuinen. In het pand vormt een hoge corridor de toegang tot de woningen. Drie lichtkoepels in het dak zorgen voor licht in de corridor. De individuele woningen zijn als bij een blokkendoos in elkaar geschoven. Op elke verdieping hebben ze andere vormen en afmetingen.

Deze blokken met respectievelijk 20 en 16 vrije sector koopwoningen zijn ontworpen door Kees Christiaanse. Om geld uit te sparen is in blok 13 afgezien van een lift. De bewoners van blok 11 kunnen gebruik maken van de lift in blok 13 en met de brug oversteken. Een leuk detail zijn de spelonkachtige entrees van de woningen op de kopse zijden. Buiten leidt een trap naar de voordeur met een uitzonderlijk hoog bovenraam, binnen loopt de trap door naar de eerste etage.
Het GWL-terrein wordt afgescheiden van de Van Hallstraat door een hulsthaag. Toen het waterleidingbedrijf hier nog zat stond hier ook al een meterslange hulsthaag. Tijdens de bouw stond hij in de weg en werd opgeruimd. Buurtbewoners hebben ervoor geijverd dat de hulsthaag weer terugkwam.

De blokken 9 en 10 zijn net als de blokken 4, 5 en 12 ontworpen door Roberto Meijer en Jeroen van Schooten. De tweelingblokken worden op de tweede etage doorkliefd door een overdekte corridor en aan elkaar verbonden door een hangbrug. Vanuit de corridor kunnen de bovenwoningen bereikt worden. De maisonnettes hebben de slaapkamers aan de noordkant en woonkamers met balkons op het zuiden. De blokken bevatten in totaal 35 woningen.

Net als de blokken 4, 9, 10 en 12 is blok 7 ontworpen door Meyer & Van Schooten en meteen te herkennen aan het een grote verschil tussen de strenge noordgevel en de vriendelijke zuidgevel. In het blok zitten 19 woningen. Op de bel-etage liggen de twee kamerwoningen, daarboven de grotere maisonnettes. Bovenin leeft een woongroep, met een terras over de hele zuidgevel van het gebouw.

We komen weer terug aan de Waterleliegracht. Hier ontwierp Liesbeth van der Pol een blok van twaalf woningen. Ook Van der Pol worstelde met de opdracht zoveel mogelijk grondgebonden woningen te bouwen. Zij ontwierp zigzagwoningen die vier verdiepingen beslaan, steeds met elkaar wisselend van de noord- naar de zuidgevel. De woningen met een tuintje op het noorden hebben bovenin een terras op het zuiden en andersom. Door de verwerking van hout in de beide gevels hebben deze vrije sector koopwoningen een bescheiden uiterlijk gekregen.

We steken de brug over en komen terecht in de onderdoorgang van blok 5. Als u omhoog kijkt ontdekt u het kunstwerk van Paul Vendel. Tussen een aantal afgietsels van hoofden heeft hij een netwerk van buizen aangebracht, spreekbuizen. Dit kunstwerk van buizen en hoofden loopt ook door in de boxen en pompruimte van het blok en de ruimte waar het Pedagogisch Centrum Explora gevestigd is. Hij noemt het zelf een uit de hand gelopen communicatienetwerk. Het is zeer toepasselijk voor het GWL-terrein, waar de organisatiegraad hoog is en waar veel vergaderd wordt. Maar het is ook een hechte buurt, waar veel gezelligheid is.