Het voornemen een duurzame en ecologische wijk te bouwen was een begin. Maar hoe zag een dergelijke wijk midden in de stad er uit?
Veel al dan niet wilde plannen en voorstellen kwamen ter tafel en langzaamaan werden die uitgeschift op haalbaarheid. Het was al snel duidelijk dat de duurzaamheid niet zou bestaan uit één aanpak, maar uit een heel scala van maatregelen, die tezamen het gewenste rendement zouden opleveren.
Autovrij
Al vroeg viel het besluit het hele maaiveld van de wijk autovrij te maken. Om te zorgen dat er daardoor geen extra parkeerdruk op de omliggende wijken kwam te liggen werd besloten een heel lage parkeernorm toe te passen van plm. één parkeerplaats per zes woningen. De wijk kreeg een eigen parkeerzone. Er is zelfs uitgezocht of het juridisch mogelijk was bewoners te verbieden een auto te hebben.
Stadsverwarming
De keuze voor een eigen warmtekrachtkoppelingcentrale werd ook al vroeg gemaakt. De eigen kleine elektriciteitscentrale op het terrein wekt zijn eigen elektriciteit op, het hete koelwater wordt door de wijk gepompt voor verwarming en warm water. Er zijn dus geen woningen in de wijk met een eigen verwarmingsketel. Door de keus voor de warmtekrachtkoppelingcentrale was er in de wijk geen rol weggelegd voor zonnecellen.
Passieve zonne-energie
De wijk wordt aan twee kanten omzoomd door grote flatgebouwen. Die houden wind en lawaai tegen, zodat er een relatief luw binnengebied ontstaat. Alle gebouwen zijn zoveel mogelijk op de zon gericht, waarbij de ramen aan de noordgevels klein zijn en er aan de zuidgevels veel glas is.
In combinatie met een goede isolatie levert dat weinig warmteverlies op en bij zonnige dagen een groot warmterendement.
Duurzame bouwmaterialen
In alle fasen van de bouw is gezocht naar de meest duurzame en onderhoudsarme materialen om mee te bouwen en te verven. Zo heeft bijvoorbeeld geen enkel gebouw kunststof raamkozijnen. De gebruikte verf was milieuvriendelijk. Iedere woning werd ook voorzien van een Gustavsontoilet dat en minimale hoeveelheid water per spoelbeurt gebruikt.
Waterbeheer
Het maaiveld bevat zoveel mogelijk onverharde bodem, waardoor het regenwater de grond in kan zakken en niet naar de riolering hoeft te worden afgevoerd. Ook de gracht vangt het regenwater op, zuivert het en loost het vervolgens op het oppervlaktewater en niet op de riolering. De grasdaken op beide grote flats dienen niet alleen ter isolatie, maar houden ook het water langer vast, zodat bij harde buien de plotselinge aanvoer van grote hoeveelheden water wordt beperkt.
Een andere vorm van waterbeheer was de aansluiting van alle toiletten van de lagere flatgebouwen op een reservoir met opgevangen regenwater in de kelders.