Nieuwsbrief 2009-3

Vrijdagochtend is Boris Kouwen (12 jaar) op weg naar school bij het Marnixplein aangereden door een vrachtauto en kort daarna overleden. Dit droevige nieuws heeft verschillende media gehaald. Boris woonde zelf niet op het GWL-terrein maar had wel verschillende vriendjes op het terrein, waaronder Daan, mijn zoon. Hij deed dit jaar voor het eerst mee aan het GWL-toernooi, met een nieuw team: de Rode Vliegen. Dit team hadden Daan en Boris samen opgericht, nadat duidelijk werd dat Daan niet meer mee zou doen met de Blauwe Haaien. Ook Tiago (ook ex-Blauwe Haaien) kreeg een plek in het nieuwe team. Boris was zoals we hem kenden meteen enthousiast en hielp voortvarend mee een team te formeren. Eduard, de vader  van Boris, zou de coach/begeleider worden, zo werd besloten. Die was zelf op vakantie in het buitenland en kon dus niet geraadpleegd worden, maar het team kwam er, en Eduard stond vanaf de eerste wedstrijd netjes langs de kant de wissels te regelen. Zo begonnen ze aan het toernooi, waar ze weliswaar hun eerste wedstrijden met dubbele cijfers verloren, maar toch vooral enorm veel plezier hadden, dat straalde er vanaf. Boris kreeg al snel een vaste plek, “op keep”. Mede dankzij twee fantastische invallers, Elias en Clyde, wonnen ze geheel tegen de verwachting in hun laatse wedstrijd, tegen De Blauwe Haaien. Ze hadden vandaag (zondag) nog drie wedstrijden zullen spelen, het mocht helaas niet zo zijn. Boris wordt vrijdagmiddag op Sint Barbara begraven. Op donderdagavond is er om 19.00 uur een ” treurige tocht” bij de Marnixstraat om aandacht te vragen voor de onveilige verkeerssituatie daar.

Corinne Marseille

Zaterdag na afloop van de voetbalfinale is er ook dit jaar weer een informele picknic voor de hele wijk. Er is mooi weer besteld, de picknictafels staan klaar en alles wat je hoeft te doen is met je picknickmandje aan te schuiven.
De gelegenheid om voor het zomerreces van de wijk nog eens bij te praten met de buren.
Ben je te druk/lui om je eigen picknicmand samen te stellen, bij deze een tip: in de METSMAAK eetwinkel kan je een kant en klare mand met hapjes naar keus halen, desgewenst met mand en bestek erbij.
Vanaf 18.30 op het pleintje bij het buurtbeheerdershuisje.

TOT ZATERDAG!

Het gwl-buurtvoetbaltoernooi nadert zijn ontknoping na drie tumulteus verlopen halve finales dit weekend.
Bij de jongste spelers (de Peanuts) was al een week bekend dat Tik Tik Boem en de Superboys op 27 juni tegen elkaar de finale spelen.
Bij de Pupillen (9, 10 en 11 jaar) bereikten de Streetlegends vrij eenvoudig de finale na 7-1 winst op SDZ. De andere halve finale tussen The Alley Cats en The black Wolves eindigde in 2-2 waarna strafschoppen de beslissing moesten brengen. Deze werden gewonnen door de Black Wolves. The Alley Cats tekenden echter protest aan omdat de serie niet reglementair was genomen. De toernooileiding besloot vervolgens de penaltyserie helemaal over te doen, waarna de Alley Cats met 3-2 wonnen. Een bittere pil voor de zwaar teleurgestelde Black Wolves die een onverwacht goed toernooi speelden en bijna de finales haalden. Bij de junioren werden een aantal wedstrijden afgelast door de dood afgelopen vrijdag van Boris Kouwen, speler van de Rode Vliegen. De Rode Vliegen trokken zich terug uit het toernooi. De finale bij de junioren gaat 27 juni tussen Sloterdijk en de Blauwe Haaien. Voorafgaand aan deze finale (17.00 uur) zal een minuut stilte in acht worden genomen ter nagedachtenis aan Boris Kouwen. Bij de Senioren zorgde Cradam – het bedienend personeel van cafe restaurant Amsterdam – voor een daverende verrassing. Zij schakelden na strafschoppen Al Salam uit, de kampioen van vorig jaar. Cradam speelt de finale nu tegen de Nieuwbouwers dat vrij makkelijk met 8-3 van Joe won.
Finale Peanuts     16.00 – 16.25    Tik-Tik-Boem – Superboys
Finale Pupillen    16.30 – 16.55    Streetlegends – The Alley Cats
Finale Junioren    17.00 – 17.25    Sloterdijk – De Blauwe Haaien
Finale Senioren    17.30 – 17.55    De Nieuwbouwers – CRADAM

Ooit wel eens het gevoel gehad als je uit het park kwam dat die grote bussen uit de Van Hallstraat wel erg rakelings langs je heen gingen als je stond te wachten bij de zebra? Dat die bocht naar de Haarlemmerweg voor groot verkeer wel heel erg smal was?
Afgelopen dinsdag (15 juni) kwam het er dan van: een vrachtwagen vanuit de Van Hallstraat nam de bocht te ruim en reed het voetgangerslicht omver. Moeder Judith uit blok 11-13 en haar zoontje Mos die bij de zebra stonden te wachten kwamen met de schrik vrij. De politie troostte Bas met een teddybeer.

Zondagmiddag weergalmden voor de verandering niet de kinderkreten op het Watertorenplein, maar heuse aria’s.

Een zanger en twee zangeressen (waaronder niemand minder dan Wiebke Göetjes), begeleid op de piano, trakteerden de gegadigden op stukken uit Carmen, Traviata en Porgy en Bess.

Ondanks de wind bleek de acoustiek van het plein helemaal niet verkeerd. De verzamelde opreraliefhebbers hadden de smaak te pakken, er werd zelfs gesproken over het uitvoeren een volledige opera volgend jaar. En voor een balkonscene van Romeo en Julia leent het windketelhuisje zich prima.

Afgelopen week vond in Delft een groot internationaal congres plaats over duurzaamheid en bouwen. Daags na het congres togen een veertigtal inetrnationale gasten per bus naar Amsterdam om zelf een kijkje te komen nemen op het GWL-terrein. In de groep maar liefst 17 nationaliteiten.
De bus kwam stevig vast te zitten in de file, wat de inzittenden in de gelegenheid stelde de 10 jaar GWL DVD te bekijken voordat ze de rondleiding kregen.
Zo begonnen ze dus met een gedegen achtergrondkennis aan de tour en dat leverde interessante discussies op over duurzaam bouwen.

Zo lang de film nog draait in Het Ketelhuis kan iedereen er voor 5 euro heen tegen vertoning van een uitgeprinte nieuwsbrief: Encounters at the end of the World van Werner Herzog.
Herzog reist in deze docu af naar Antartica, naar eigen zeggen niet om schattige pinguins te filmen. Het is een echte Herzog-film, altijd op zoek naar grenzen. En veel verder weg en onherbergzamer dan Antartica kan je het niet hebben. De film gaat niet zozeer over het onherbergzame landschap als wel op de mensen die daardoor aangetrokken worden: een bont gezelschap van aparte wetenschappers en ontheemde beroepsreizigers. Antartica is de plek waar de vrachtwagenchauffeur waarschijnlijk gepromoveerd is in de filosofie.
De film is een sterk portet van een kleine gemeenschap in barre omstandigheden. Met uiteindelijk toch nog pinguins in beeld. Maar Herzog zou Herzog niet zijn als hij niet juist die pinguin filmde die afdwaalt van de rest en in zijn eentje aan de wandel gaat naar de bergen, de tegengestelde richting van de zee.